vrijdag 28 november 2008
Tien personen werden dinsdag ochtend11 november te Tarnac in de Corrèze geïnterpelleerd, in Parijs , in Rouen en in Baccarat bij een operatie gedoopt„Taïga“ die 150 politieagenten heeft gemobiliseerd. Negen zijn in hechtenis in de lokalen van de centrale directie van de binnenlandse inlichting (DCRI) te Levallois, de tiende, moeder van een van de aangehouden, zijn in hechtenis in Nancy. Er wordt hun verweten om tot „de ultra-linkerkant anarcho-autonome tendens” te behoren en om gebonden te zijn aan een reeks van vijf sabotages van bovenleidingen van de SNCF in Oise, Yonne, Seine-et-Marne en de Moselle
Tien personen werden dinsdag ochtend11 november te Tarnac in de Corrèze geïnterpelleerd, in Parijs , in Rouen en in Baccarat bij een operatie gedoopt„Taïga“ die 150 politieagenten heeft gemobiliseerd. Negen zijn in hechtenis in de lokalen van de centrale directie van de binnenlandse inlichting (DCRI) te Levallois, de tiende, moeder van een van de aangehouden, zijn in hechtenis in Nancy. Er wordt hun verweten om tot „de ultra-linkerkant anarcho-autonome tendens” te behoren en om gebonden te zijn aan een reeks van vijf sabotages van bovenleidingen van de SNCF in Oise, Yonne, Seine-et-Marne en de Moselle. Een zesde geval van sabotage dichtbij Narbonne werd vermeld om vervolgens verwijderd te worden omdat het conceptueel te verschillende is van de eersten. Onder de slagen van de anti-terroristische wetten , deze hechtenis, die voor de derde achtereenvolgende dag worden verlengd, kunnen nog tot 96 uur verlengd worden . De verdachten zullen vervolgens, ofwel aan een anti-terroristische magistraat moeten gepresenteerd worden, ofwel in vrijheid ,zonder inbeschuldinging stelling, gelaten worden .
Volgens de minister van het binnenlandse zakken Michèle Alliot-Marie en de diensten van politie die ze sinds maanden spioneerden op de manier van KGB zoals in de Amerikaanse films, zouden de tien aangeklaagden „vlakbij de plaatsen“ gemerkt worden waar de sabotages „op uren die kunnen overeenkomen“ maar de politieagenten echter hebben niet vastgesteld dat zij een act van sabotage hadden opgesteld en niets abnormaal opgemerkt. Bovendien verzekert de minister dat „de huiszoekingen het mogelijk hebben gemaakt om vele zeer interessante documenten“te bemachten en verwijt deze personen zich te profileren door „het verwerpen van elke democratische politieke uitdrukking en een uiterst heftige redevoering “. Die magere elementen,vooraf volkomen ontoereikend om een willekeurige gerechtelijke vervolging te beginnen, hebben echter voldaan aan het ministerie van binnenlandse zakken om hun droombeelden „van een heftige heropleving van het radicale extremisme“ voor een werkelijkheid te nemen en een uitgebreide spectaculaire politie optreden op gang te brengen met een grote mediatieke impact.
Terwijl de politieagenten van de binnenlandse inlichting en van deanti-terroristische onder-directie momenteel niet over bewijzen beschikken, het vermoed van onschuld van de„vermoedelijkedaders“ is in de lengte en in hee breed platgewalzd door de regering, de media maar ook de vakbonden en de LCR . Vanaf het begin van de operatie, heeft president Nicolas Sarkozy zich meteen verheugd over „de snelle en veelbelovende vooruitgang die in verband met het onderzoek“ door deze „ bliksemsnelle operatie“ van de diensten van politie is verkregen. De media hebben onmiddellijk de stap ineengevoegd en de toverachtige theorieën van het ministerie van binnenlandse bemoeizucht zonder enig aanvullend onderzoek noch de mindere twijfel te uiten over de gegrondheid van de beschuldigingen Tenslotte hebben de vakbonden van het spoorwegbeamte zich publiekelijk en overvloedig verheugd om zo snel buiten vizier gezet te worden omdat geen enkele werknemer van SNCF werd aangehouden. De leider van LCR, Olivier Besancenot, haast zich om handelingen van sabotage te veroordelen die „niet en nooit“ die van LCR zullen zijn. Voor Sud-Rail, gaat het om terroristische handelingen en de vakbond waarschuwt „degenen die de terrorisme en vakbondsactie willen verwarren“. Kortom de zondenbok die de twijfelachtig denkbeeld van het ministerie van het binnenland „ultra-linkse anarcho-autonome tendens“ heeft gedoopt schikt iedereen, behalve de ongeveer 350 inwoners van Tarnac die samenspannen om hun kruideniers en hun voorzitter van het comité van de feesten doen te ondersteunen.
Wanneer het spectrum van het terrorisme en zijn effect van ijskoude wind zal voorbijgegaan zijn en zal gebleken wat het is, een media manipulatie, zal het interessant zijn om al dit hypocrieten van de vakbonden die zichzelf radicalen zeggen en de partijen die zichzelf revolutionairs zeggen, te zetten tegenover hun soms nog meer beschuldigende discours dan die van de politie, waar zij zich rechtstreeks van de arrestatie van onschuldigen verheugen , alleen maar schuldig om niet de kaart van hun sectes te kopen, beschuldigd van sabotages zonder enige elementen ten last en terrorisme voor handelingen die nog niet werden begaan maar die hadden het kunnen zijn volgens deze paranoïden. Zij hebben allemaal zich gehaast omn op definitieve wijze de 10 personen te veroordelen, zvlugger en doeltreffend dan de justitie van Sarkozy die nog niet zijn vonnis heeft teruggegeven. Om naar to te luisteren deze professionele charlatans van de vakbeweging, zou men moeten geloven dat de sabotage nooit heeft behoord tot hun geschiedenis!
Nochtans de assistent-secretaris van CGT tussen 1901 en 1908, een zekere Émile Pouget, verre van de saboteurs van de machine te veroordelen, vreesde niet, hem, om hun handelingen te begroeten en om ze te adviseren als werktuig voor de vakbondsstrijden. Op dat moment waar het stakingsrecht door de werkgevers en de regeringen werd omver gelopen, waar de manifestaties van de werknemers in het bloed zoals in Chicago of Fourmies werden afgestraft, leek de sabotage dan de oplossing, het meest efficiënte middel van strijd om tegen onaannemelijke arbeidsvoorwaarden te protesteren en de dag van acht uur te eisen zonder zich te laten fusilleren. (men zal een heruitgave van zijn brochure kunnen hier downloaden: http://www.cntaittoulouse.lautre.net/article.php3?id_article=215)
Vandaag nog, wordt het stakingsrecht van elke kant aangevallen: er isde druk van de staat met de minimaum dienst, de druk van de werkgever met verslechtering van de werkgelegenheid en de chantage van het ontslag, zijn er eveneens alle werklozen die de mogelijkheid niet hebben om te staken . Men kan niet op de vakbonden te veel rekenen om het te verdedigen, te druk bezig dat zij zijn hun deel van de taart met de Macht te onderhandelen. In zulke omstandigheden, zijn een heropleving en een proliferatie van sabotage acties meer dan te verwachten, het is een logische zekerheid en het zijn niet de praatjes volledig naast de kwestie van de vakbonden, partijen en andere bedriegers die er wat dan ook aan zullen veranderen. De sabotage blijft een werktuig ter beschikking van de werknemers om hun strijdlustige verbeeldingskracht in de bedoeling van rechtvaardige eisen uit te voeren.
De staat en de werkgevers hebben het stakingsrecht mondjesmaat vernauwd en de mogelijkheden van de werknemers om ertoe zijn toevlucht te nemen maar het is geen moderne uitvinding. In het verleden tegenover deze situatie, hebben de werknemers zich saboteurs gedaan en het is niet door ze terroristen te noemen dat men hun missie zal tegenhouden.
Voor de sociale Revolutie,
Naar het Libertaire Communisme!
CNT AIT(Syndicat Interco Paris Nord)
contact@cnt-ait.info
