Date Thu, 15 Dec 2022

MPT Acharya, 15 Nisan 1887’de Chennai’de bir Bhramin ailesinde doğdu. İlk yıllardan itibaren milli mücadelenin içinde yer aldı. Amcası için milliyetçi bir derginin editörlüğünü yaptı. Gazete, sömürge yetkilileri tarafından bastırıldığında, Acharya, Fransızların elindeki Pondicherry’ye kaçmak zorunda kaldı. Orada güvende olmadığını hissederek Hindistan’dan ayrıldı ve Fransa’ya indi. Kısa süre sonra Londra’ya taşındı ve V.D Savarkar, Madan Lal Dhingra ve diğer Hintli milliyetçilerle Indian House’a katıldı. Dhingra, 1909’da Sir William Hutt Curzon Wyllie’ye suikast düzenlediğinde, Indian House kısa süre sonra dağıldı.
1909’da, Sukhsagar Dutt adlı başka bir Hintli devrimci ile birlikte, İspanyol sömürgeciliğine karşı silahlı isyana katılmak amacıyla Fas’ın Riff bölgesine geldiler. Ancak bu macera, Riffian isyancılar iki Kızılderiliyi casus oldukları şüphesiyle askere almaya istekli olmadıkları için başarısız oldu.

Sonraki yıllarda Berlin’i, Münih’i ziyaret etti ve Kasım 1911’de İngilizlere karşı Müslümanların desteğini kazanmak için Konstantinopolis’teydi. 1912’de New York’a ve 1914’te Gadar Party gazetesinin Tamilce baskısını düzenlediği San Francisco’ya taşındı. Gadar Partisi, arkadaşı ve IWW üyesi Har Dayal’ın yardımıyla bir yıl önce kuruldu. Har Dayal, Emma Goldman’la vakit geçirmişti ve Dayal 1914’te « anarşist » olduğu için sınır dışı edildiğinde, Emma protesto etti ve Mother Earth gazetesinde bunun hakkında yazdı.

Acharya, Batı demokrasilerinin gerçek yüzünü bu dönemde gördü ve ulus devlet kavramına karşı çıktı. «‘Swaraj’a[1]sahip olmak istememizin nedeni zar zor hayatta kalan sefil insanlardan oluşan büyük şehirler kurmak mı?  » Soruyorum.

« Sefaletin yabancı yönetimden kaynaklandığını, ancak Hindistan yönetimi altında her şeyin ortadan kalkacağını, çünkü yurttaşlarımızın yönetmeye başladıklarında yoksulların dostu olacaklarını söyleyerek kendimi teselli ettim. Ancak daha sonra Avrupa’ya gittiğimde ve oradaki sefaleti gördüğümde, « ulusal » hükümet hakkındaki yanılsamalarım paramparça oldu.« 

Acharya, Dünya Savaşı dönemini Orta Doğu’da geçirdi ve 1917’de Virendranath « Chatto » Chattopadhyaya ile Stockholm’de bir sosyalist barış konferansına katıldı. Önde gelen Bolşevik liderlerle tanıştığı ve 1919’da Lenin ile tanıştığı yer. 1920’de Acharya, Sekreter olarak M.N.Roy ile Sürgündeki Komünist Parti’nin kurulmasına yardım etti ve Başkanı oldu. Acharya, CPI’nin Komintern ve Roy’un otokratik davranışları altında izlediği yönü eleştirdiği için 1921’de ihraç edildi.

Acharya’nın uluslararası anarşist harekete katılımı, onun SSCB’ye ve tüm Marksist rahiplik yapısına karşı hayal kırıklığıyla tetiklendi. O yazdı:

« Biz anarşistiz, çünkü otoriterliği dışarıda ya da içeride istemiyoruz, çünkü biz anti-Marksistler için yaşam ve toplum, içkin, bölünmez bir bütün olmalı, Marksistlerin inorganik olarak düşündüğü ve inandığı gibi, mekanik olarak ayrılması imkansız. » « Komünizm ancak anarşizmin içinden ve ötesine geçebilir, Lenin’in öngördüğü ve kalbi kırık ve çılgınca öldüğü gibi, ondan önce veya sonra değil.« 

Aralık 1922’nin sonunda, Acharya ve bir grup Kızılderili, yeniden canlanan anarko-sendikalist IWA’nın kurucu toplantısına Rudolf Rocker, Augustin Souchy ve Alexander Schapiro’nun sekreter olarak katıldı[2].

Kurucu toplantıdaki diğer delegeler arasında Acharya’nın hayatı boyunca iletişim halinde olduğu Japon anarşist Yamaga Taiji de vardı.[3]

AIT sekreterliğinin önerisi üzerine, daha sonra Hindistan’a anarşist literatür göndermek amacıyla bir Avrupa Kızılderilileri Komitesi oluşturuldu. AIT ile tam bir uyum içinde çalışmasına rağmen, komite resmi olarak AIT’ye bağlı değildi. Hindistan’da devrimci sendikalizm. AIT sekretaryası bu komiteyi destekledi ve Hindistan’da devrimci sendikacılığa ulaşmak için her şeyi denedi ve ayrıca bağlantılar kurmayı başardı. « AIT basın servisi, Hindistan için özel olarak İngilizce olarak düzenlendi ve Hindistan’a gönderildi ve içeriği, Hindistan işçi örgütlerinin bazı organlarında basıldı. Hindistan’da elde ettiğimiz ilk « başarı », Hindistan hükümetinin Hindistan’a yönelik tüm AIT iletişimini yasaklamasıydı. « [5]

Aslında, 1878 tarihli Deniz Gümrük Yasası uyarınca, Hindistan Hükümeti, « Berlin’deki Internationale Arbeiter Association tarafından yayınlanan herhangi bir yayının herhangi bir zamanda deniz veya kara yoluyla Britanya Hindistan’ına getirilmesini » yasakladı. « [6]

Toplantıdan kısa bir süre sonra, Bhayankar göbek adıyla yazan Acharya, Roy’un Aralık 1922 « Hindistan Ulusal Kongresi Programı » (Bölüm 1) için sert bir eleştiri sundu. Birkaç ay sonra Acharya, Chittaranjan’a « C. R. » Radikal Bengalce gazetesi Forward‘ın editörü Das, siyasi inancının artık « saf ve basit anarşizm » olduğunu söyledi. Komünizmden anarşizme geçiş döneminde, Sylvia Pankhurst’ün The Workers’ Dreadnought‘una ve Berlin merkezli AIT’nin Grigori Maximoff ve Schapiro’nun editörlüğünü yaptığı Rus anarko-sendikalist gazetesi « Rabochii Put’« a katkıda bulundu ve yazılarını şu adrese gönderdi: Hindistan.

M.P.T Acharya’nın hayatını ve fikirlerini ortaya çıkarmaya ve gün ışığına çıkarmaya yardımcı olan ilham verici çalışmaları için Ole Birk Laursen’e teşekkürler!

kaynaklar:

MPT Acharya, Biz Anarşistiz, Anarşizm, Pasifizm ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi Üzerine Denemeler, 1923-1953, Ole Birk Laursen

https://theanarchistlibrary.org/library/mpt-acharya-we-are-anarchists

[1]Swaraj genellikle « özyönetim » veya « özerklik » (swa- « benim », raj « kural ») anlamına gelebilir, ancak kelime genellikle Mahatma Gandhi’nin Hindistan’ın yabancı egemenliğinden bağımsızlığı kavramına atıfta bulunur. Swaraj, yönetişimi hiyerarşik kurallarla değil, bireyler ve topluluk oluşturma yoluyla kendi kendini yönetmeyi vurgular. Odak noktası siyasi ademi merkeziyetçiliktir. Bu, İngiltere’nin izlediği siyasi ve sosyal sistemlere aykırı olduğu için, Gandhi’nin Hindistan’a uyguladığı Swaraj kavramı, İngiliz siyasi, ekonomik, bürokratik, yasal, askeri ve eğitim kurumlarını reddediyor.

[2]Wayne Thorpe, İşçilerin Kendileri: Devrimci Sendikalizm ve Uluslararası Emek, 1913-1923 (Dordrecht; Boston: Kluwer Academic and International Institute of Social History, 1989), 267.

[3]Victor Garcia, Üç Japon Anarşist: Kotoku, Osugi ve Yamaga (Londra: Kate Sharpley Library, 2000), 23.

[4] »Die Propaganda des devrimären Syndikalismus in Indian, » Der Syndikalist, 5:4 (1923), Beilage.

[5] »Kızılderililer », Die Internationale, n°5, Haziran 1925

[6] »Berlin Uluslararası İşçi Derneği tarafından yayınlanan herhangi bir yayının herhangi bir kopyasının deniz veya kara yoluyla Britanya Hindistan’ına getirilmesinin yasaklanması », PR_000000192248, dosya 22-23, NAI.