zaterdag 23 oktober 2010

De situatie in Frankrijk wordt heter: aan de ene kant sluiten de jonge leerlingen zich nu aan bij de strijd. De regering is bang dat de situatie zich zou kunnen ontwikkelen in de richting van een “Grieks scenario”. In 2006 werd bij een eerdere strijd van de leerlingen en studenten tegen de “CPE hervorming” bereikt dat een wet die al was aangenomen werd ingetrokken.

De Franse jeugd, die onder de constante politie repressie staat, drukt nu al diens woede uit tegen dit systeem en in het bijzonder tegen de politie. Wat hele harde gevechten met oproerpolitie eenheden vonden plaats in de volksbuurten in de plaatsen rond Parijs, maar ook in andere steden elders in Frankrijk en ook in kleine steden.

Voor het eerst bekritiseerde de regering de jongeren dat ze zich laten manipuleren en vertelde dat hun plek op school was, en niet op straat. Maar aangezien de regering jaren geleden een wet aannam die tieners als strafrechtelijk verantwoordelijk stelde, antwoordden de jongeren dat als ze oud genoeg waren om op de leeftijd van dertien jaar de gevangenis in te gaan, ze dan volwassen genoeg waren om over politiek te praten en op straat te demonstreren.

Nu probeert de regering angst te ontwikkelen voor de “jonge schurken” die alleen komen om alles kapot te maken en geweld te gebruiken. Maar in feite werkt dit argument niet zo (tenminste op dit moment) en mensen steunen de beweging nog steeds.

  aan de andere kant, houden arbeiders in wat strategische sectoren als transport, havens, en essentiele brandstof voorraden hun staking vol en laten ze zelfs het niveau van de strijd toenemen.

Tenminste 2/3 van de brandstof bevoorraders raakten door hun voorraad heen (een deel vanwege de blokkade, een deel omdat de individuen bang waren te weinig brandstof te krijgen, zodat ze naar de benzinestations renden … Dus deze irrationele paniek beweging was een grote hulp voor de stakers, door chaos te scheppen).

De ketting van de brandstof voorraad was dichtbij ineenstorting. Dat zou leiden tot een totale ineenstorting van de economie. Dus de president zelf besloot vandaag het leger en de politie te sturen, om de blokkade van brandstof stop te zetten. De brandstof arbeiders hebben besloten niet de confrontatie aan te gaan met de politie, maar om de acties op andere manieren voort te zetten.

Los daarvan kunnen we in sommige steden en/of sectoren het begin zien van enige zelforganisatie. Zelfs als deze zelfgeorganiseerde groepen/beweging nog niet massief zijn, kunnen ze een aanmerkelijke invloed hebben op de algemene beweging.

Bijvoorbeeld, in Toulouse riep de lokale vakbond van de CNT AIT op tot volksvergaderingen. Het doel van deze volksvergaderingen is om het spreken vrij te maken, om politiek niet alleen maar een kwestie van professionals of specialisten te laten zijn, om zelf denken en zelforganisatie te bevorderen. Terwijl deze vergaderingen tijdens de eerste demo’s slechts 50 mensen verzamelden nam het aantal mensen dat deelnam toe tot het tienvoudige (300 op 2 oktober, 500 op de 12e, 500 tot volgens sommigen 700 op de 16e). Deze volksvergaderingen verzamelden zich in kalmte en met vastbeslotenheid. Bijvoorbeeld, op 2 oktober, toen oproerpolitie de volksvergadering vroeg zich te ontbinden, weigerden mensen en antwoordden ze aan de politie dat ze niet zouden bewegen. De volksvergadering bleef waar die zich had verzameld, waarbij hun discussie, bezetten en blokkeren van het centrum van de stad werden voortgezet. Aangezien de politie de macht van deze vergadering voelde durfden ze niet de confrontatie aan te gaan. Na 3 uren van bezetting zette de volksvergadering zich toen voort in de vorm van een spontane demonstratie in het centrum van de stad. En nu verspreidt deze vorm van organisatie zich, aangezien andere worden georganiseerd in de Mirail Universiteit, in andere steden zoals Auch, Mantauban, Figeac (waar andere CNT AIT vakbonden zijn) of ook Poitiers (waar die er niet zijn).

Wat betreft politie repressie, in andere steden is de oproerpolitie nu heel zenuwachtig. Ze treden heel brutaal op. In de stad Caen schoten ze een traangas granaat midden in het gezicht van een demonstrant. Er is een grote kans dat hij niet is vermoord. De lokale vakbond CNT AIT in Caen staat in nauw contact met de familie van de demonstrant. We zullen jullie blijven informeren over deze zaak. In Montreuil, in de buitenwijk van Parijs, werd een leerling neergeschoten door een “flits bal”, door een politieman, en verloor de helft van zijn gezicht en misschien zal hij een oog kwijt raken.

Maar in veel andere steden, en in het bijzonder in de havensteden zoals St. Nazaire, Le Havre, Boulogne, zijn er stevige gevechten geweest tussen stakers en politiemensen.

Sinds het begin van de gebeurtenis heeft de politie meer dan 1300 mensen tijdens de verschillende acties gearresteerd.

Los van deze spectaculaire gevechten worden veel andere, kleine acties georganiseerd om te proberen het idee van de algemene staking populairder te maken. Bijvoorbeeld, op 13 oktober deden we mee aan een piket actie voor de Peugeot fabriek van Aulnay om andere arbeiders op te roepen zich aan te sluiten bij de beweging. Maar we moeten zeggen dat zelfs als veel arbeiders de beweging steunen, ze zich niet kunnen aansluiten bij de staking omdat ze veel schulden moeten betalen. Dat is waarom we ook denken over acties die kunnen worden gedaan door mensen zonder dat ze hun salaris kwijt raken, zoals sabotage, langzamer werken, om de beurt economisch blokkeren, … Bijvoorbeeld, in de universiteit bibliotheek van Parijs XIII, zijn de arbeiders allemaal op een andere dag in staking. Door dit te doen wordt het systeem stopgezet terwijl de arbeiders niet te veel verliezen …

We proberen ook de nadruk van de beweging uit te breiden naar diens internationale aspect. Bijvoorbeeld, in Clermont Ferrand organiseerde onze lokale vakbond tijdens de laatste demonstratie een actie van solidariteit met Peruviaanse arbeiders, voor een Zara winkel.

Maar aangezien er gedurende een week nationale vakantie zal zijn, die deze zaterdag begint, hoopt de regering dat deze vakantie de leerlingen bewegingen zal breken en dat de beweging daarna niet terug zal keren.

Wordt vervolgd …

Voor libertair communisme

Lang leve de anarchie!

In solidariteit

CNT AIT Parijs leden