اصول اتحاد گرایی انقلابی(IWA-AIT)
THE PRINCIPLES OF REVOLUTIONARY UNIONISM (AIT-IWA)
1- اتحاد گرایی انقلابی , در مرتبه ای از مبارزه قرار می گیرد , که هدفش متحد کردن تمامی کارگران در یک سازمان اقتصادی است ,
مبارزه ای که آنها با آن خودشان را از یوغ سرمایه دار و دولت , آزاد کنند. هدف اینست که دوباره سازی از زندگی اجتماعی بر اساس
آزادی کمونیستی از طریق فعالیت های انقلابی طبقه کارگر , صورت گیرد. تنها سازمان اقتصادی پرولتری می باشد که قادر است این
موقعیت را بدست آورد. اتحاد گرایی انقلابی به کارگران نشان می دهد که چگونه جایگاه خود را در تولید کنندگان بیابند , از وزنه های
اجتماعی باشند , اصولشان را بدست آورند و آنها را در میان خود بسط دهند , بر خلاف احزاب جدید کارگری که اظهار می کنند دوباره-
سازی وضعیت اقتصادی جامعه غیر ممکن است.
1.- Revolutionary unionism, basing itself on the class struggle, aims to unite all workers in combative economic organizations, that fight to free themselves from the double yoke of capital and the State. Its goal is the reorganization of social life on the basis of Libertarian Communism via the revolutionary action of the working class. Since only the economic organizations of the proletariat are capable of achieving this objective, revolutionary unionism addresses itself to workers in their capacity as producers, creators of social wealth, to take root and develop amongst them, in opposition to the modern workers’ parties, which it declares are incapable of the economic reorganization of society.
2- اتحاد گرایی انقلابی دشمن ثابت قدم تمامی جوامع و اقتصادهای انحصارگرا می باشد , و هدفش برانداختن آنها بوسیله برپایی اقتصاد
کمونیستی و ارگانهای اجرایی که توسط کارگران در مزارع و کارخانه ها اداره می شود , است. شکلی از یک سیستم مجلسی آزاد فاقد
حالت مرئوسی معطوف به قدرت یا جناح سیاسی صاحب قدرت. در شقی دیگر و در مقابل سیاست های دولت و احزاب , اتحاد گرایی
انقلابی دوباره سازی اقتصادی تولید را قرار می دهد. جایگزین کردن نقش رئیس و مرئوس با مدیریت مجلسی درباره مسائل. نتیجتا هدف
اتحاد گرایی انقلابی پیروزی در قدرت سیاسی نیست , لیکن براندازی تمامی قوانین دولتی در زندگی اجتماعی مد نظر است. اتحاد گرایی
انقلابی به محو کردن انحصارگرایی سرمایه و دارایی می اندیشد , چیزی که با از میان برداشتن انحصارگرایی تملک محقق خواهد شد ؛
و نه بواسطه دولت , اگرچه هنوز مستتر است (رخ نداده است). همیشه وسیله ای می تواند برای آزادی انسان موجود باشد , ولی بر خلافش
, این [امر] بوجود آورنده همیشگی انحصارگرایی مدرن و امتیازات جدید است.
2.- Revolutionary unionism is the staunch enemy of all social and economic monopoly, and aims at its abolition by the establishment of economic communities and administrative organs run by the workers in the field and factories, forming a system of free councils without subordination to any authority or political party, bar none. As an alternative to the politics of State and parties, revolutionary unionism posits the economic reorganization of production, replacing the rule of man over man with the administrative management of things. Consequently, the goal of revolutionary unionism is not the conquest of political power, but the abolition of all state functions in the life of society. Revolutionary unionism considers that along with the disappearance of the monopoly of property, must come the disappearance of the monopoly of domination; and that no form of State, however camouflaged, can ever be an instrument for human liberatio n, but that on the contrary, it will always be the creator of new monopolies and new privileges.
3- اتحاد گرایی انقلابی یک عملکرد دو منظوره دارد : پیشبرد روز به روز مبارزه انقلابی به لحاظ اقتصادی , ارتقای شان اجتماعی و عقلانیت
طبقه کارگر متابق با محدودیت های اجتماع امروزی , و آموزش به توده ها در جهت آمادگی برای اداره مستقل مراحل تولید و توزیع در
زمانی که تمامی عناصر زندگی اجتماعی را در دست دارند. اتحادگرایی انقلابی با این ایده موافق نیست که سازمان یک سیستم اجتماعی تنها
بر پایه طبقه تولید کننده می تواند توسط تصمیمات بسیط و پایای دولتی که فقط می تواند از میان فعالیت ها و تلاشهای عمومی تمامی کارگران
فهیم , به دست آید , اداره شود. در هر بخشی از صنعت توسط یک خود سامان بخشی [اداره کردن توسط اعضاء -م.] بوسیله کارگران اداره
می شود , همانند هر گروه , کارخانه یا بخشی از صنعت که یک عضو مستقل از یک ارگانیسم اقتصادی بزرگتر و سیستماتیک تر می باشند ,
می توانند مراحل تولید و توزیع را بر حسب نیازهای جامعه با توافق در طرح و مبانی بین دو طرف به پیش برند.
3.- Revolutionary unionism has a two-fold function: to carry on the day-to-day revolutionary struggle for the economic, social and intellectual advancement of the working class within the limits of present-day society, and to educate the masses so that they will be ready to independently manage the processes of production and distribution when the time comes to take possession of all the elements of social life. Revolutionary unionism does not accept the idea that the organization of a social system based exclusively on the producing class can be ordered by simple governmental decrees and maintains that it can only be obtained through the common action of all manual and intellectual workers, in every branch of industry, by self-management of the workers, such that every group, factory or branch of industry is an autonomous member of the greater economic organism and sistematically runs the production and distribution processes acc ording to the interests of the comunity, on an agreed upon plan and on the basis of mutual accord.
4- اتحادگرایی انقلابی بر ضد تمامی سازمانهای قائل به مرکزگرایی دولت و کلیسا , می باشد. چراکه اینان تنها می توانند در به تاخیر انداختن بقای
دولت و قدرت و خاموش سازی سیستماتیک روحیه ابتکاری و نوآوری و عقاید مستقل, کارآمد باشند. مرکزگرایی اینگونه است و سازمانهای
ساختگی که اینگونه طبقات پایین را تحت سلطه آن کسانی که اظهار می کنند که برتر هستند درمی آورند, و مسائل مربوط به یک جامعه را
در دست یک عده محدود قرار می دهند -اشخاص تبدیل به یک ربات با حرکات کنترل شده می شوند. در سازمانهای متمرکزگرا , خیر اجتماع
به علایق عده خاصی محدود می شود, گوناگونی اتحاد و مسئولیت شخصی جای خود را به دستوالعمل های تخطی ناپذیر می دهد. در نتیجه,
اتحادگرایی انقلابی دیدگاه اجتماعی اش را بر روی یک سازمان گسترده فدرالی بنا نهاده است؛ به عنوان مثال یک سازمان از پایین تا به بالا,
اتحاد تمامی نیروها را برای حمایت از گرایشها و تفکرات معمول سازماندهی می کند.
4.- Revolutionary unionism is opposed to all organizational tendencies inspired by the centralism of State and Church, because these can only serve to prolong the survival of the State and authority and to sistematically stifle the spirit of initiative and the independence of thought. Centralism is and artificial organization that subjects the so-called lower classes to those who claim to be superior, and that leaves in the hands of the few the affairs of the whole comunity -the individual being turned into a robot with controlled gestures and movements. In the centralized organization, society’s good is subordinated to the interests of the few, variety is replaced by uniformity and personal responsability is replaced by rigid discipline. Consequently, revolutionary unionism bases its social vision on a broad federalist organization; i.e., an organization organised from the botttom up, the uniting of all forces in the defen se of common ideas and interests.
5- اتحادگرایی انقلابی تمامی فعالیتهای پارلمانی و هرگونه همکاری با ارگانهای پشتیبانی کننده را رد می کند؛ زیرا مطلع است که حتی
آزادانه ترین نوع رای گیری نمیتواند مشخص ترین تناقض هسته اجتماع امروز را از میان بردارد, از آنجائیکه نظام پارلمانی فقط یک هدف
دارد و آن ارائه یک تظاهر به درستی و حقانیت در محدوده خطا و بی عدالتی اجتماعی می باشد.
5.- Revolutionary unionism rejects all parliamentary activity and all collaboration with legislative bodies; because it knows that even the freest voting system cannot bring about the disappearance of the clear contradictions at the core of present-day society and because the parliamentary system has only one goal: to lend a pretense of legitimacy to the reign of falsehood and social injustice.
6- اتحادگرایی انقلابی تمامی مرزهای سیاسی و ملی که به طور اتفاقی ایجاد شده اند را رد می کند, و بیان می دارد که آن به اصطلاح ملی گرایی
تنها کیش و آئین حالت کنونی محسوب می شود, که در پشت آن نیازهای مادی قشر مرفه پنهان شده است. اتحاد گرایی انقلابی فقط تفاوتهای
اقتصادی را خواه منطقه ای باشد یا ملی درمی یابد, چراکه موجب پدید آمدن سلسله مراتب , بی عدالتی و هر نوع دیگر ظلم می شود( به خاطر
نژاد, جنسیت, و هر تفاوت درست یا غلط دیگر), و در ماهیت انحصارادعا می کند که حق تصمیم گیری در مورد خود را به گروه های اقتصادی
می دهد.
6.- Revolutionary Unionism rejects all political and national frontiers, which are arbitrarily created, and declares that so-called nationalism is just the religion of the modern state, behind which is concealed the material interests of the propertied classes. Revolutionary unionism recognizes only economic differences, whether regional or national, that produce hierarchies, privileges and every kind of oppressions (because of race, sex and any false or real difference), and in the spirit of solidarity claims the right to self-determination for all economic groups.
7- به خاطر برهان برابری, اتحادگرایی انقلابی برضد جنگ و ارتش سازی مبارزه می کند. اتحادگرایی انقلابی از بیانیه های ضد جنگ و جایگزینی
ارتش زمینی که تنها ابزار ضد انقلاب در خدمت سرمایه دار هستند به جای ارتش های کارگری که در هنگام انقلاب توسط اتحادیه های کارگری
کنترل می شوند, حمایت می کند؛ که به این خاطر خواستار تحریم تمامی مواد اولیه و محصولات مورد نیاز جنگ است, به استثناء کشوری
که کارگران آن درگیر انقلاب اجتماعی هستند که در این حالت ما باید به آنها در پیروزی کمک کنیم. در پایان, اتحادگرایی انقلابی از اعتصابهای
بازدارنده و انقلابی به منظور اعتراض به جنگ حمایت می کند.
7.- For the identical reason, revolutionary unionism fights against militarism and war. Revolutionary unionism advocates anti-war propaganda and the replacement of standing armies, which are only the instruments of counter-revolution at the service of the capitalism, by workers’ militias, which, during the revolution, will be controlled by the workers’ unions; it demands, as well, the boycott and embargo of all raw materials and products necessary to war, with the exception of a country where the workers are in the midst of social revolution, in which case we should help them defend the revolution. Finally, revolutionary unionism advocates the preventive and revolutionary general strike as a means of opposing war and militarism.
8- اتحادگرایی انقلابی نیاز محصولی را که به محیط آسیب نمی رساند در می یابد, و سعی می کند مصرف منابع تجدید نشدنی را به حداقل برساند,
و هرگاه که امکانپذیر باشد از منابع تجدیدشدنی استفاده می کند. جهالت را به عنوان سرچشمه بحران های محیط امروزی قبول نمی کند بلکه
به عنوان خواستی برای کسب درآمد می داند. تولید کنندگان سرمایه دار همیشه به دنبال کاهش قیمت در راستای به دست آوردن درآمد بیشتر
برای بقا هستند و این امر ناتوان از حفاظت از محیط زیست است. در مجموع بحران اقتصادی جهانی سرعت تمایل به برداشت مالی را به گزند
معاش زراعتی افزایش می دهد. این حقیقت باعث ایجاد تخریب جنگلهای استوایی, گرسنگی و بیماری شده است.
مبارزه برای نجات سیاره باید همراه با مبارزه برای براندازی سرمایه داری باشد در غیر این صورت هردو شکست خواهند خورند.
8.- Revolutionary unionism recognizes the need of a production that does not damage the environment, and that tries to minimize the use of non-renewable resources and uses, whenever possible, renewable alternatives. It does not admit the ignorance as the origin of the present-day environmental crisis, but the thirst for earnings. Capitalist production always seeks to minimize the costs in order to get more earnings to survive, and it is unable to protect the environment. To sum up, the world debt crisis has speeded up the tendency to commercial harvest to the detriment of the subsistence agriculture. This fact has produced the destruction of the tropical forest, starvation and disease. The fight for saving our planet and the fight for destroying capitalism must be joint or both of them will fail.
9- اتحادگرایی انقلابی بیان می دارد که یکی از حامیان روش واکنش صریح است, وبه تمامی تلاش هایی که با هدفش تضاد ندارند همکاری خواهد
کرد. روشهای مبارزه این موارد هستند: اعتصابات, تحریمها و غیره. واکنش صریح در اعتصابات به عمیق ترین تعاریفش می رسد, که همچنین
باید از نقطه نظر اتحادگرایی انقلابی مقدمه ای برانقلابی اجتماعی باشد.
9.- Revolutionary unionism asserts itself to be a supporter of the method of direct action, and aids and encourages all struggles that are not in contradiction to its own goals. Its methods of struggle are: strikes, boycotts, sabotage, etc. Direct action reaches its deepest expression in the general strike, which should also be, from the point of view of revolutionary unionism, the prelude to the social revolution.
10- در حالی که اتحادگرایی انقلابی با تمامی خشونتهای سازماندهی داده شده به غیر از آنهایی که بر ضد حکومت اعمال می شوند مخالف است,
درمی یابد که خشونتهای فراوانی در حین تلاش های مابین سرمایه داری امروز و کمونیسم آزاد فردا صورت می گیرد. در نتیجه, به درستی
درمی یابد خشونتی که ممکن است توسط طبقات حاکم به عنوان وسیله ای دفاعی علیه روشهای خشن به کار گرفته شود در حین
مبارزاتی که به توده های انقلابی منجر می شود, املاک و ابزار تولید را از آنها سلب کند. همانطور که این سلب مالکیت تنها می تواند
توسط مداخله مستقیم سازمانهای اقتصادی انقلابی کارگری رفع شود, همچنین دفاع از انقلاب نیز باید وظیفه اینگونه سازمانهای اقتصادی
باشد و نه وظیفه ارتش یا یک شبه ارتش که به طور مستقل از آن شکل می گیرد.
10.- While revolutionary unionism is opposed to all organised violence regardless of the kind of government, it realizes that there will be extremely violence clashes during the decisive struggles between the capitalism of today and the free communism of tomorrow. Consequently, it recognizes as valid that violence that may be used as a means of defense against the violent methods used by the ruling classes during the struggles that lead up to the revolutionary populace expropiating the lands and means of production. As this expropiation can only be carried out and brought to a successful conclusion by the direct intervention of the workers’ revolutionary economic organizations, defense of the revolution must also be the task of these economic organizations and not of a military or quasi-military body developing independently of them.
11- تنها در سازمانهای اقتصادی و انقلابی قشر کارگر نیروهایی موجود هستند که قادر به برقراری آزادی وایجاد انرژی لازم برای سامان بخشی
دوباره جامعه براساس کمونیسم آزادی خواه می باشند.
11.- Only in the economic and revolutionary organizations of the working class are there forces capable of bringing about its liberation and the necessary creative energy for the reorganization of society on the basis of libertarian communism.
نام سازمان بین المللی
III. NAME OF THE INTERNATIONAL ORGANIZATION.
پیمان بین المللی مبارزه و همبستگی که سازمانهای اتحادگرای انقلابی جهان را متحد می سازد به نام انجمن بین المللی کارگران معروف است.
The international bond of struggle and solidarity that unites the revolutionary unionist organizations of the world is called the International Workers’ Association (IWA).
اهداف و مقاصد سازمان IWA
IV. GOALS AND OBJECTIVES OF THE I.W.A.
سازمان اهداف زیر را در برنامه دارد:
The IWA has the following objectives:
الف) ساز مان دادن وانعکاس مبارزات انقلابی در تمامی کشورها با هدف از بین بردن یکباره تمامی رژیمهای سیاسی و اقتصادی حاضر و ایجاد
کمونیسم آزادی خواه.
a) To organize and press for revolutionary struggle in all countries with the aim of destroying once and for all the present political and economic régimes and to establish Libertarian Communism.
ب) دادن پایگاهی به سازمانهای اتحاد گرای اقتصادی و در جاهایی که از پیش وجود داشتند, قدرتمند ساختن اینگونه سازمانها که تصمیم به
مبارزه برای براندازی سرمایه داری دارند.
b) To give the economic unionist organizations a national and industrial base and, where that already exists, to strengthen those organizations which are determined to fight for the destruction of capitalism and the State.
ج) جلوگیری از نفوذ هر حزب سیاسی به سازمانهای اتحادگرای اقتصادی و نتیجتا مبارزه با هرگونه تلاش برای کنترل اتحادیه ها.
c) To prevent the infiltration of any political parties into the economic unionist organizations and to resolutely fight every attempt by political parties to control unions.
د) درهر کجا که شرایط محیطی خواستار آن باشد, که درمیان یک سری از فعالیتهایی که در تضاد با موارد الف, ب, و ج هستند, اتحادی موقت با
سایر پرولترها, اتحادیه ها, سازمانها, با هدف طرح ریزی و برطرف کردن فعالیتهای معمول بین المللی به نفع قشر کارگر برقرار سازند.
اینگونه اتحادها هیچگاه نباید بوسیله احزاب سیاسی صورت پذیرد, به عنوان مثال؛ با سازمانهایی که دولت را به عنوان یک سیستم سازمانی
اجتماعی قبول دارند. اتحادگرایی انقلابی همکاری طبقاتی را که توسط شرکت جستن در انجمنهای سازمان یافته تحت اشکال متحد دولتی
بوجود آمده اند(مانند انتخابات اتحادیه ای برای انجمن های اقتصادی) و توسط قبول یارانه, وهمچنین اتحادیه های حرفه ای که به آنها
پول پرداخت می شود و سایر مواردی که می توانند آنارشیسم صنفی را درخطر بیاندازند, رد می کند.
d) Where circumstances demand it, to establish through a course of action that is not in contradiction with a), b), and c), provisional alliances with other proletarian, union and revolutionary organizations, with the objective of planning and carrying out common international actions in the interest of the working class. Such alliances must never be with political parties, i.e., with organizations that accept the state as system of social organization. Revolutionary Unionism rejects the class collaboration that is characterized by the participation in committees organized under state corporate schemes (for example, in union elections for enterprise committees) and by the acceptance of subsidies, paid union professionals and other practices that can spoil the anarchosyndicalism.
ه) پرده برداری و مبارزه با خشونت بی اساس تمامی دولتها علیه انقلابیون وقف شده به دلیل انقلاب اجتماعی.
e) To unmask and fight the arbitrary violence of all governments against revolutionaries dedicated to the cause of the Social Revolution.
و) مورد بررسی قرار دادن تمامی مشکلات مربوط به ایجاد پرولترجهانی به منظور قدرتمندساختن و توسعه حرکات, در یک یا چندین کشور, که
کمک به دفاع از حقوق و دستاوردهای جدید قشر کارگر یا سازمان دادن به منظور انقلاب برای رستگاری خویش, می کند.
f) To examine all problems of concern to the world proletariat in order to strengthen and develop movements, in one country or several, which help to defend the rights and new conquests of the working class or to organize the revolution for emancipation itself.
ز) قبول مسئولیت کردن فعالیت های یاری متقابل در مواقع مبارزات اقتصادی مهم یا مبارزات حیاتی علیه دشمنان نهان و آشکار قشر کارگری.
g) To undertake actions of mutual aid in the event of important economic struggles or critical struggles against the overt or covert enemies of the working class.
ح) دادن کمک های مادی و معنوی به فعالیتهای قشر کارگری در همه کشورهایی که رهبری مبارزه در دستان سازمان ملی اقتصادی پرولتری
می باشد.
h) To give moral and material help to the working class movements in each country in which the leadership of the struggle is in the hands of the national economic organization of the proletariat.
مداخله جهانی در مناسبات اتحادیه یک کشور فقط زمانی که سازمان الحاقی در آن کشور درخواست آنرا می دهد یا زمانی که سازمان الحاق
شده اصول کلی بین المللی را زیرپا می گذارد, موجه می باشد.
The International intervenes in the union affairs of a country only when its affiliated organization in that country requests it or when the affiliate violates the general principles of the International.
Translated by Iranian anarchists (2009)