samedi 25 février 2006

Een contract is een wederzijds akkoord, gesloten tussen twee personen, of tussen een persoon en een organisatie. Echter, bij het arbeidscontract gaat het niet om een akkoord maar om de verplichtingen van een macht (de kapitalist en zijn onderneming) over een arbeider (verplicht om de voorwaarden van de baas te accepteren om economisch en sociaal te kunnen overleven). Het betreft hier dus wel degelijk een overheersing van de ene over de andere, en overheersing is steeds gewelddadig.

Echter, wat tonen de nieuwe arbeidscontracten aan, de CPE en de CNE ? Zekerlijk een vernieuwde vernietiging van het contract der gesalarieerd werk en een generalisering van de armoede als een vorm van beleid en winst (Meer dan 1.200.000 met het bestaansminimum, een explosie van tijdelijke contracten, interimcontracten en contractbeëindigingen). Maar ook de verderzetting van de uitbuiting van het individu door het werk en de verplichtingen die aan alle werkenden worden opgelegd, willen ze overleven.

Geen werk hebben, dat is in het uitstalraam worden gezet, dat is rekeningen retourneren (aan het ANPE, aan het ASSEDIC, aan de prefectuur, … aan de Staat), het is jezelf verlagen tot het smeken om een salaris en accepteren te worden vernederd door de bazen. Werken, dat is zich onderwerpen aan verschillende verplichtingen : salariëring, hiërarchie, bedrijfscultuur (wat ons doet lachen is het geloof dat een bedrijf een cultuur kan hebben)… ! Wij zullen niet kiezen tussen deze twee alternatieven.

Men moet dan ook preciseren dat het arbeidscontract, en de codex van wetten die erbij wordt geleverd, in essentie het voortbestaan garanderen van een systeem gebaseerd op de klassenscheiding, de baas aan de ene kant, de arbeiders aan de andere. Daarnaast bekrachtigen ze ook de logica van een kapitalistisch systeem, gebaseerd op flexibiliteit (op elk moment voor iedereen beschikbaar zijn) en onderlinge competitie.

Als wij dus soms bereikte resultaten verdedigen (hier de arbeidscode), alsook onze job en werkomstandigheden, dan is dat in geen enkel geval als doel, maar enkel omwille van een momentopname die een vorm van onderlinge solidariteit garandeert.

Voor ons is werk niet in te denken, behalve als een gekozen activiteit en als een vorm van productie die leidt tot een samenleving van vrije individuen en om te beantwoorden aan noden die door henzelf zijn gedefinieerd. Elk individu kan aldus beschikken over de grond, de werktuigen, de technologie, de machines … die collectieve goederen zijn. Niemand hoeft wetten in te stellen met het doel een ander te exploiteren.

Dit project is niet autoritair, met andere woorden anarchistisch, en zet ons aan tot het vernietigen van het kapitalisme en de onderwerping, om aldus vrij en waardig te kunnen leven, de enige garantie voor de sociale gelijkheid.

We moeten ons voorbereiden op de sociale revolutie.

http://cnt-ait.info

contact@cnt-ait.info